Wij staan op tegen de hoge verwachtingen van de maatschappij. Jongens mogen niet huilen anders zijn ze niet ‘mannelijk’, meisjes moeten dun zijn anders zijn ze niet ‘mooi’. Op school is het de bedoeling dat je perfecte cijfers haalt, anders is er niemand trots op je. Om bij de mensheid te horen, moet je als het ware in lijnen leven.
Aan het einde van het nummer ontstaat er een omkeerpunt. “Ik kan hier dan toch wel blijven, ik voel me hier thuis.” Dit betekent dat de persoon zichzelf heeft ontwikkelt en buiten de routes durft te lopen.
Ons liedje gaat oorspronkelijk over jezelf zijn. Het niet meer meedoen met de maatschappij, en je “gewoonlijke” routes loslaten.