De intentie van dit lied is een ironisch betoog omwille het klimaat. Er zit lichtelijke provocatie in. Tijdens het schrijven van de tekst was ik een tijd heel bewust angstig en bezorgd om het klimaat. In dit liedje laat ik met ironie, bijtend zien hoe ik soms bijna geneigd kon zijn ermee om te gaan.
‘Just let yourself gow, prepare for the show…’.
Dit lied drijft, naar mijn idee, op het randje van het einde. Het einde van onze wereld, de mensheid, onze creaties. Er zit charme, rust, verleiding in deze plek. Iedereen danst, iedereen zingt, samen zingen we onszelf de dood in. De onderwereld en de dood lonken, voeren je dronken, maar blijf wakker! Blijf alsjeblieft wakker en hang niet tussen ‘alive’ en ‘adie’. Het moment van de bridge (head keeps spinning, crowd keeps singing) is een soort moment van besef: hier voel je als luisteraar dat we met z’n allen de mist ingegaan zijn. Is er nog een weg terug? Of is dit daadwerkelijk “the last time”?
Er waren momenten dat ik de moed bijna, bijna opgaf. Ik wil dit een waarschuwing laten zijn. Als je je mee laat voeren door dit lied is dat mooi en zit daar schoonheid in, omdat onze dronken, creatieve, dansende kant iets prachtigs en meeslepends is waar veel mooie liefde en muziek en kunst uit voortgekomen is. Maar hoe meer je je laat meevoeren, hoe alerter je moet zijn: het is namelijk níét de bedoeling dat we opgeven! Het is logisch dat je zin hebt om te dansen en je te amuseren, maar “This could be the last time“, dus doe je best, draag je steentje bij. Laat je niet door dat grote hek intimideren, want we zijn met z’n allen, en samen kunnen we een heleboel slechte dingen, maar ook een heleboel goede dingen.