Het moest en zou een tuba worden, maar hij eindigde toch met een trompet. Toen de zevenjarige Bas Duister zich aanmeldde bij de muziekschool wilde de docent dat hij met een klein instrument zou beginnen. Stampvoetend ging hij akkoord. Twintig jaar later speelt hij nog steeds op zijn trompet.
Bas omschrijft zijn eigen stijl als een mix van “het spelen met kleurtjes, het zoeken van uitdagingen in contrasten en een flinke dosis onbevangenheid.” Juist daarom speelt de trompettist zo graag met het Nederlands Blazers Ensemble; er zijn genoeg kleuren te ontdekken. “Het spelen zonder dirigent zorgt ervoor dat je veel bewuster bezig bent met de muzikale lijnen. Rustmaten staan niet voor ontspanning; je bent constant in de weer met het voortvloeiende verhaal en de eerstvolgende inzet. Zo kan je veel meer energie geven aan de te spelen muziek.”
Zijn inspiratiebronnen zijn Miles Davis, Wynton Marsalis en Alison Balsom. Maar eigenlijk is Bas een ‘spons.’ Overal zoekt hij naar nieuwe informatie. Het liefst zuigt hij alle bruikbare ritmes in zich op. “Niet alleen van trompettisten, maar ook dansers, choreografen, zangers en andere instrumentalisten.” Alleen als Bas zijn hardloopschoenen onderbindt, is het stil rond zijn oren. “Dan kan ik echt volledig leeg worden.”