Mirjam Steinmann

Al op jonge leeftijd raakte Mirjam Steinmann besmet met het Nederlands Blazers Ensemble virus. Niet in de laatste plaats omdat haar vader jarenlang in het ensemble speelde. Als klein meisje zat ze achter in de zaal roerloos te luisteren naar die bijzondere klanken en geluiden. “Ik was betoverd door de klank van de hoorn in het orkest. En het was zo’n mooi instrument om te zien. Dat glimmende koper, dat wilde ik ook.” Alhoewel ze pas acht jaar en ‘nogal klein van stuk’ was, wilde ze coûte que coûte het zware instrument – er waren nog geen kinderhoorns – leren bespelen. “Gelukkig heb ik doorgezet, want ik ben zo blij met mijn hoorn.”

Nu Miriam zelf deel uitmaakt van het ensemble ervaart ze pas echt hoe bijzonder het gezelschap is. “Alle hoeken en gaten van de muziek worden begluurd, besnuffeld en eigen gemaakt. De klassieke programma’s zijn ontroerend van kwetsbaarheid. En de grotere producties zijn gewoonweg een feestje.” Vooral de buitenlandse tournees door Nieuw-Zeeland, India en Amerika hebben indruk gemaakt op Miriam. „Al die nieuwe culturen en ervaringen hebben echt bijgedragen aan de persoon die ik nu ben.”