Jonge Componisten: Marnix Dorrestein

Ieder jaar organiseert het Nederlands Blazers Ensemble een compositiewedstrijd voor kinderen en jongeren tot en met 18 jaar. De winnaar krijgt de mooiste prijs die je als jonge componist kunt krijgen: zijn of haar stuk wordt uitgevoerd tijdens het Nieuwjaarsconcert in het Concertgebouw, en wordt op tv uitgezonden! We vroegen een paar oud-winnaars wat ze aan hun deelname hebben overgehouden.

Marnix Dorrestein (1991) deed in 2005 mee met zijn stuk Three Times Later, dat hij schreef voor gitaar en zang. Marnix ging gitaar studeren aan het conservatorium, en speelde in verschillende bands, waarmee hij onder andere de Grote Prijs won.

Wat is je beste herinnering aan je samenwerking met het NBE?
Het traject dat voorafging aan het Nieuwjaarsconcert was echt te gek. Tijdens de voorrondes leerde ik allerlei toffe mensen kennen die ook iets met muziek deden, en de final was in Vredenburg in Utrecht. Dat is natuurlijk sowieso al een feestje. Het Nieuwjaarsconcert zelf was extra bijzonder, omdat ik een nummer mee mocht spelen met blueslegende Little Smokey Smothers. Daar zat ik, als veertienjarig jochie… Little Smokey Smothers was destijds al in de tachtig, helaas is hij inmiddels overleden.

Wat doe je nu?
Ik maak muziek! Ik heb mijn eigen project, IX, waarmee ik veel speel. Ikzelf zing en speel gitaar, en schrijf de nummers. Live neem ik twee bandleden mee, op synthesizers en drums. Daarnaast werk ik samen met Herman van Veen, we schrijven samen liedjes voor zijn albums. Ik sta zo’n drie avonden per week op het podium, verder breng ik veel tijd door in de studio, en ook met het beantwoorden van mailtjes en dat soort dingen. Dat klinkt misschien niet zo spannend, maar het hoort er wel bij.

Wat heb je gehad aan je samenwerking met de blazers?
Al van jongs af aan was ik bezig met muziek, en ik heb nooit echt overwogen om een andere carrière te kiezen. Het Nieuwjaarsconcert was een flinke duw in mijn rug: het was spannend (of eigenlijk: doodeng), maar ik heb er enorm veel ervaring mee opgedaan. Toen ik later naar het conservatorium ging merkte ik dat ik een stuk meer ervaring had met live spelen, en de druk van optreden met camera’s erbij, dan anderen. Dat is heel nuttig geweest.

Meer over Marnix Dorrestein: whoisix.com